به نقل از «ایسنا»

تو خادم این خاندان هستی

تاریخ انتشار: ۱۶ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۵۳۲۲۳۴

ایسنا/قم استاد اخلاق جامعه الزهرا (س) گفت: حضرت عباس (ع) هیچ‌گاه اماما حسن (ع) و امام حسین (ع) را برادر خطاب نمی‌کردند؛ زیرا ام‌البنین به ایشان آموخته بود که آن‌ها فرزندان حضرت زهرا (س) و امیرالمؤمنین (ع) هستند و تو خادم این خاندان هستی و فکر نکن که سطح برادری با آن‌ها داری.

طاهره حیدری مجد، استاد اخلاق جامعه الزهرا (س)، در گفت‌وگو با ایسنا ضمن تبریک ولادت امام حسین (ع) و حضرت عباس (ع) عنوان کرد: حضرت عباس (ع) در چهارم شعبان سال ۲۶ هجری به دنیا آمدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: در دستگاه خلافت الهی هیچ چیزی تصادفی واقع نمی‌شود و خداوند همه امور را حساب شده و دقیق آفریده است به همین خاطر ولادت امام حسین (ع) در سوم شعبان و ولادت برادرشان، حضرت عباس (ع)، در چهارم شعبان را هم نمی‌توانیم تصادفی بدانیم.

وی با اشاره به حضور تأثیر گذار و مهم حضرت عباس (ع) در کنار امام حسین (ع) به ویژه در حادثه کربلا، گفت: زندگی حضرت عباس (ع) را می‌توان در چهار مبحث حضرت عباس (ع) در دامن مادر، حضرت عباس (ع) در دانشگاه تربیتی امیرالمؤمنین (ع)، حضرت عباس (ع) در خدمت امام حسین (ع) و امام حسن (ع) و حضرت عباس (ع) در میدان نبرد بررسی کرد.

حیدری مجد در رابطه با دوره اول اظهار کرد: مادر حضرت عباس یعنی ام‌البنین، زنی مؤدب به آداب اخلاقی و احترام کننده بسیار زیاد به حضرت زهرا (س) و فرزندان ایشان بود.

وی با تأکید بر اینکه اطاعت محض از امامت و ولایت امام زمان، بزرگ‌ترین درسی بود که حضرت عباس (ع) در دامان مادر یاد گرفت، گفت: حضرت عباس (ع) این اطاعت را هم در زمان حضرت علی (ع) و هم در زمان امام حسن (ع) و امام حسین (ع) داشتند.

استاد اخلاق جامعه الزهرا (س)، ادامه داد: قبل از روز عاشورا امان‌نامه‌های زیادی برای حضرت عباس (ع) و برادرانشان ارسال می‌شود؛ اما ایشان سخت‌ترین شرایط زندگی را انتخاب می‌کنند و از ولایت و امامت جدا نمی‌شوند که این یکی از بزرگ‌ترین درس‌های مکتب ام‌البنین برای فرزندش بود.

وی افزود: بزرگ‌ترین درسی که حضرت عباس برای جامعه و نسل جوان دارند متعهد شدن به ولایت و تا پای جان در امر ولایت و رهبری ایستادن است که باید به طور ویژه باید به آن پرداخت؛ زیرا امروزه بعد از مدت‌های طولانی به جامعه شیعه رسیدیم.

حیدری مجد با تأکید بر اینکه امروزه باید نسل جوان از مکتب حضرت عباس (ع) این درس را بگیرد، گفت: برخی جوانان توجه زیادی به غرب و شرق دارند در حالی که دشمنان با تمام قوا برنامه‌هایی برای جوان‌های ما ریخته‌اند که چیزی جز نابودی جوانان ما و از بین بردن اهداف بلند انسانیت که مکتب اسلام برای آن‌ها در نظر گرفته، نیست.

وی ادامه داد: جوانان به ‌راحتی جامعه ولایی و حکومت ولایت‌فقیه را رها می‌کنند و به دامن دشمن پناه می‌برند در صورتی که امروزه اگر در این جامعه زندگی کنند خطرات و سختی‌هایی که آن روز برای حضرت عباس (ع) برادرانشان بود برای جوانان ما رخ نمی‌دهد.

استاد اخلاق جامعه الزهرا (س) تأکید کرد: در پای ولایت‌فقیه و امامت ماندن و متعهد شدن به ارزش‌هایی که خداوند در مسیر کمال ما قرار داده است یکی از مهم‌ترین بخش‌های زندگی حضرت عباس (ع) است.

وی در رابطه با بخش دوم زندگی حضرت عباس (ع) عنوان کرد: شجاعت، شهامت و عظمت روحی چیزی بود که ایشان در عصر امام علی (ع) و در دانشگاه ولایت و امامت از حضرت علی (ع) آموختند؛ اگر چه سن ایشان حدود ۱۵ سال بود اما در جنگ صفین که یکی از مهم‌ترین جنگ‌های حضرت علی (ع) است می‌بینم که رشادت‌های بسیاری نشان می‌دهند.

حیدری مجد در رابطه با بخش سوم زندگی این حضرت ابوالفضل گفت: حضرت عباس بعد از شهادت پدرشان، ۱۰ سال در خدمت امام حسن و ۱۰ در خدمت امام حسین (ع) بودند و نقل شده است که ۱۰ سال دربان امام حسن (ع) بودند و هر کسی که می‌خواست با امام حسن (ع) ملاقاتی داشته باشد اول ایشان را ملاقات می‌کرد و ایشان واسطه بین مردم و امام حسن (ع) بودند.

وی ادامه داد: در ۱۰ سال امام حسین (ع) نیز همین‌گونه بودند و هیچ‌گاه آن‌ها را برادر خطاب نمی‌کردند؛ زیرا ام‌البنین به ایشان آموخته بود که آن‌ها فرزندان حضرت زهرا (س) و امیرالمؤمنین (ع) هستند و تو خادم این خاندان هستی و فکر نکن که سطح برادری با آن‌ها داری.

استاد اخلاق جامعه الزهرا (س) با بیان اینکه شهید حججی‌ها و قاسم سلیمانی‌ها کسانی هستند که مهم‌ترین ویژگی‌شان بصیر فاطمی است، تصریح کرد: بصیرت فاطمی به معنای متعهد و پای بند شدن تا پای جان به امر ولایت است.

وی با اشاره به اینکه امروزه نیز مادران باید رسم و سلوک حضرت عباس (ع) را به فرزندانشان آموزش دهند، گفت: قاسم سلیمانی ولایت مدار و متعهد به ولایت فقیه بود که این‌ها ویژگی‌ بارز حضرت عباس (ع) است که تا پای شهادت نیز به آن پایبند بودند همان‌گونه که حضرت زهرا (س) بعد از رحلت پیامبر اکرم (ص) رفتار کردند و اولین شهیده راه ولایت و امامت شدند.

حیدری مجد با اشاره به عبارت یا عبد الصالح در زیارت‌نامه حضرت عباس (ع) گفت: عبد صالح مصداق همه آیاتی است که در آن یاایها الذین آمنو و عملوا صالحات گفته است و برای بررسی شخصیت ایشان باید تفسیر همه این آیات را بخوانیم.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری ولادت حضرت عباس ع منطقه قم حضرت زهرا حضرت عباس امام حسین ام البنین امام حسن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۵۳۲۲۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلمانِ نیک به خدا نزدیک ترند

دوازدهم اردیبهشت سالروز شهادت استاد شهید مطهری، به عنوان روز معلم نامیده شده است. شاید بتوان گفت در بین همه ادیان آسمانی و مکتب‌های موجود در دنیا، بیشترین سفارش و توصیه به علم‌آموزی و تکریم و تجلیل از حق معلم و استاد، در دین مبین اسلام بوده است.

بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها» خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلمان بشریت هستند. مقام معلم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً».

40 چهارشنبه را میهمان کلمات گهربار و حیات‌بخش حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) هستیم و همراه خوانندگان، شرح یک حدیث رضوی را در گفت‌وگو با اساتید حوزه و دانشگاه بررسی خواهیم کرد. شرح حدیث این هفته را در محضر استاد حوزه و دانشگاه، حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد باقر ربانی هستیم تا از جام معرفت کلمات رضوی، جان تشنه خویش را سیراب کنیم.

با عرض تبریک روز معّم خدمت شما استاد گرامی، صفحات رواق را منور به روایتی از حضرت رضا(ع) درباره علم آموزی و اهمیت کار معلّمی بفرمایید.

این روز بزرگ که به مناسبت شهادت استاد بزرگ حوزه و دانشگاه حضرت آیت الله شهید مطهری نامگذاری شده است، گرامی می‌دارم و مخصوصاً برای روح پاک آن دانشمند نمونه و دلسوز  پر تلاش، از درگاه خداوند طلب رحمت و رضوان دارم و به همه اساتید کشور عزیزمان ایران، این روز بزرگ را تبریک و تهنیت عرض می کنم. همان‌طور که می‌دانید اسلام، تأکید بسیاری بر ارزش ذاتی علم و تعلیم و تعلم آن دارد تا جایی که بسیاری از آیات قرآن و روایات پیامبر و اهل بیت(ع) در این باره وارد شده است. بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها»، خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلّمان بشریت هستند. مقام معلّم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلّم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً»

از امام رضا(ع) که خود ملقّب به عالم آل محمد(ص) است و معلم همه بشریت نیز روایاتی در این باب نقل شده که یکی از مهمترین آنها روایتی است که به نقل از پدران خود و آنها هم به نقل از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل فرموده‌اند که آن حضرت فرمود: «طَلَبُ اَلْعِلْمِ فَرِیضَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ، فَاطْلُبُوا اَلْعِلْمَ مِنْ مَظَانِّهِ، وَ اِقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ، فَإِنَّ تَعْلِیمَهُ لِلَّهِ حَسَنَةٌ، وَ طَلَبَهُ عِبَادَةٌ، وَ اَلْمُذَاکَرَةَ فِیهِ تَسْبِیحٌ، وَ اَلْعَمَلَ بِهِ جِهَادٌ، وَ تَعْلِیمَهُ مَنْ لاَ یَعْلَمُهُ صَدَقَةٌ، وَ بَذْلَهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللَّهِ، لِأَنَّهُ مَعَالِمُ اَلْحَلاَلِ وَ اَلْحَرَامِ، وَ مَنَارُ سَبِیلِ اَلْجَنَّةِ، وَ الْمُؤْنِسُ فِی اَلْوَحْشَةِ، وَ اَلصَّاحِبُ فِی اَلْغُرْبَةِ وَ اَلْوَحْدَةِ، وَ اَلْمُحَدِّثُ فِی اَلْخَلْوَةِ، وَ اَلدَّلِیلُ عَلَی اَلسَّرَّاءِ وَ اَلضَّرَّاءِ، وَ اَلسِّلاَحُ عَلَی اَلْأَعْدَاءِ، وَ اَلزَّیْنُ عِنْدَ اَلْأَخِلاَّءِ، یَرْفَعُ اَللَّهُ بِهِ أَقْوَاماً وَ یَجْعَلُهُمْ فِی اَلْخَیْرِ قَادَةً». در این روایت زیبا، امام رضا(ع) از قول پیامبر(ص) به ارزش ذاتی علم و لزوم تعلیم و تعلم و دلایل اهمیت علم نزد شارع مقدس اشاره می‌فرمایند. در این روایت، و به جهت مناسبتی که می‌خواهیم در این باره بحث کنیم، به شرح فقره‌ای از این روایت که درباره معلّم و ثواب تعلیم و دلایل این ثواب آمده است اشاره مختصری خواهم داشت.

امام رضا(ع) چه توصیه‌ای درباره شخصیت معلم و اینکه استاد و مربی چه خصوصیاتی باید داشته باشد دارند؟

امام رضا(ع) در جمله «فَاطْلُبُوا الْعِلْمَ فِی مَظَانِّهِ» اشاره نموده‌اند به اینکه در هر جا که مسلمان احتمال دهد علم وجود دارد، باید برای دریافت آن اقدام کند. در جمله بعدی امام اشاره به این موضوع دارند که «وَ اقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ» یعنی علم را از اهل آن بگیرید» گر چه با توجه به فقره اول که گذشت، طلب علومی که معارف دینی نیستند حتی اگر نزد مشرک باشند، ضروری و واجب بوده و گمشده عاقل یا مؤمن تلقی شده اند اما علوم مربوط به دین و معارف دینی را باید از افرادی که شایستگی آن را دارند دریافت کرد و با توجه به سخن امیرالمؤمنین علی(ع) که تبعیت از اهل بیت(ع) و عدم پیشی گرفتن از ایشان را توصیه و عقب ماندن از آنها را نهی نمودند، اهل بیت(ع) کارشناسان واقعی علوم دینی بوده و مسلمانان تنها مجاز هستند علوم دین را از ایشان دریافت کنند. چنان که فرموده‌اند: «بر آنها پیشی مگیرید که گمراه می شوید و از آنان پس نمانید که تباه می‌شوید»

امیرالمؤمنین(ع) در جای دیگر فرموده‌اند: «ای کمیل! علم و معارف و اعتقادت را جز از ما نگیر تا از ما باشی». حدیث مزبور، دریافت علم از کسانی که علوم اهل بیت(ع) را نشر می‌دهند رد نمی‌کند، زیرا گرفتن علم از فقها و نشردهندگان علوم اهل بیت(ع) به نوعی گرفتن علوم از اهل بیت(ع) است.

پس معلوم شد که در علم‌آموزی غیر معارف دینی، باید انسان حتی اگر فقط در دست کفار و مشرکان این علم وجود دارد از آنها اخذ کند ولی در علوم دینی، کسب معارف فقط باید از طریق اهل بیت(ع) باشد. پس طلب علمی که واجب شده است بر همه مسلمانان؛ طریقی دارد که رکن اصلی این طریق معلم و استاد است. در ادامه این روایت، برخی امتیازها و نقاط مثبت تعلیم و تعلم بیان شده است.

از این امتیازها مخصوصاً در ثواب شغل معلمی برای خوانندگان رواق بگویید تا جامعه ما، ارزش معلّم را بیشتر بداند و از ایشان تکریم کند؟

حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در ادامه اشاره به این مطلب دارند که یاد دادن و آموزش علم به دیگران اگر برای خدا باشد، حسنه و نیکی است «تَعلیمه لِلهِ حَسَنَة؛ یادگیری علم برای خداوند حسنه است». در فقره بعدی حضرت می‌فرمایند که مذاکره علم، تسبیح خداست: «الْمُذَاکَرَةِ فِیهِ تَسْبِیحٌ.» یعنی سر کلاس نشستن و درس معلم و استاد را گوش دادن، همتراز تسبیح خداوند متعال است. در روایات داریم که یک ساعت در طلب علم بودن بهتر از احیای یک شب و یک روز در طلب علم بودن بهتر از سی ماه روزه است. سپس حضرت به یک امتیاز دیگر معلّمان اشاره دارند و می فرمایند، آموزش علم به دیگران، صدقه است: «تَعْلِیمُهُ مِنْ لَا یَعْلَمُهُ صَدَقَهَ» از دیدگاه امام رضا(ع) آموزش علم به افرادی که نمی‌دانند، نوعی صدقه است چرا که صدقه، به کمک مالی محدود نمی‌شود، بلکه شامل هر کار خوبی می‌شود، چنان که در روایت دیگری فرموده‌اند: «کل معروف صدقة».

امتیاز مهم دیگری که حضرت به آن اشاره می‌فرمایند، این است که معلم اگر علم خود را به اهل آن یاد بدهد و آنها را تربیت کند، موجب قرب و نزدیکی او به خداوند می‌شود و می‌توان گفت معلمانِ نیک، به خدا نزدیکترند. جمله «بَذلُهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللهِ» دلالت بر این مطلب دارد.

بنا بر آنچه گفته شد، مقام معلم بسیار بالا و والا است و همان طور که مرحوم امام خمینی(ره) فرمودند: «معلمی شغل انبیاست». یعنی اگر بخواهیم کسی و شغلی را همتراز شغل انبیاء معرفی کنیم، شغل شریف «معلمی» است.

با توجه به این حدیث شریف، خطاب به جامعه و مسئولان و نیز معلمان عزیز چیست؟

گرچه فرصت و مجال بسیار کوتاه بود تا این حدیث زیبا و پر معنا را شرح دهیم، لیکن خلاصه و پیام آن را می‌توان برای معلمان عزیز این دانست که قدر این شغل مهم را بدانند و آن را با هیچ بهای مادی تعویض ننمایند و اخلاص و تقرب الهی را هدف خود در این شغل مهم قرار دهند. پیام دوم خطاب به مسئولان و جامعه است، همان گونه که احترام و تجلیل از انبیای الهی لازم است، باید جانشینان آنان در تعلیم و ارشاد دیگران به معرفت و بینش را تکریم و تعظیم کنند و به گونه‌ای شود که شغل معلمی در جامعه از احترام و ارزشی فوق‌العاده برخوردار شود.

منبع: روزنامه قدس مریم احمدی شیروان